Spek uit Zuid-Tirol

De belangrijkste vorm van vleesconservering in Zuid-Tirol is altijd de productie van spek geweest. De twee helften van het varken worden eerst gezouten en ingewreven met individuele kruidenmengsels. Daarna wordt het vlees gerookt, oftewel gerookt.

Er zijn evenveel manieren om spek te roken als er boeren zijn die het doen. Het basisprincipe van"weinig rook, veel berglucht" geldt echter bijna overal. De boeren zijn het ook eens over de keuze van de brandstof voor de rookproductie: "Kranewittnstaudn" (jeneverbes takjes) geven het spek een bijzonder kruidige fijne smaak.

Hoe lang de zijden van het spek in de rokerij blijven hangt onder andere af van hun dikte, van de klimatologische omstandigheden en van de persoonlijke mening van de boer. Het spek hangt twee tot drie maanden in de rook, op sommige plaatsen zelfs langer. De laatste fase in de ontwikkeling van het spek is het rijpingsproces. Voor een goede kwaliteit moet het spek minstens zes tot acht maanden worden bewaard op een geschikte plek, bij voorkeur in de kelder, waar het in alle rust, zonder temperatuurschommelingen of andere verstoringen, zijn volledige rijping kan bereiken.

Spek van de boer

Sommige boerencafés hebben deze originele vorm van spekproductie bewaard en bieden hun eigen spek aan, gemaakt volgens aloude recepten en traditionele productiemethoden. Maak van de gelegenheid gebruik om onvergelijkbaar boerenbacon te proeven en dompel uzelf onder in een geschiedenis van gebruiken en oude tradities.